Walentynki xD

~*~*~*~ Mito ~*~*~*~

Czy ja jestem jakiś głupi? Co ze mną jest nie tak? Mógłby mi ktoś obciąć język? Proszę?

Mówiąc jutro nie przypuszczałem, że na świecie w tym czasie jest 14 lutego. Tak, dzień zakochanych. Inaczej można to nazwać ckliwymi walentynkami. Nie wiem czemu, ale przy tej nazwie aż mnie ciarki przechodzą. Ech... Głowa mnie boli z powodu tych głupich przemyśleń. Czy każdy ma tak jak ja? Tatsu uznał, że to normalne w tej sytuacji. Ale co on tam wie?  To dla mnie koszmar. Nigdy nie byłem romantykiem. Nie wiem nawet, co to znaczy. Ciul z tym. Przynajmniej się staram, jak mogę. Nie poradzę nic na to, że może mi to nie wyjść.

W pewnym momencie Tatsu przerwał moje rozmyślenia durnym pytaniem:- Co ubierasz na randkę? No bo wiesz.- złapał się za kark.- Nie pozwolę ci pójść w dresie.

Zacząłem się śmiać

- Doprawdy uważasz, że mógłbym być aż takim kretynem i ubrać coś takiego?- Uniosłem prawą brew.

- Po tobie można się wszystkiego spodziewać. Więc, tak. Tak uważam.

- Masz stuprocentową rację- przyznałem. Niestety, nie miałem szansy na zwycięstwo w tej walce. Od dłuższego czasu miałem uszykowaną właśnie czarną bluzę z dżinsami. No, cóż. Czasem trzeba zmienić swoje upodobania.- A ty w co byś się ubrał?

Tatsu wyciągnął zza pleców czarny garnitur. Pięknie...

- Nie ma mowy abym ubrał się jak sztywniak.- zaprotestowałem.

- O tak, założysz to. Nie wiesz nawet ile się napracowałem aby mierzyć cię jak spałeś wczoraj. A tak pro po mógłbyś wcześniej chodzić spać. Grałeś w te głupie gry do czwartej nad ranem.- powiedział z wyrzutem.

- E tam. Chodzę jeszcze później spać. Więc muszę ci przyznać szacunek, bo zapewne siedziałeś u mnie szafie. Tak poza tym - wyprałeś mi ciuchy? Bo wiesz, zbierałem się do tej czynności jakiś tydzień.

- Nie wyprałem ci twoich ciuchów. Zamiast tego wyrzuciłem twoje ciuchy do kosza. Licz się z tym, że pewnie ich nie odzyskasz.

Myślałem, że zaraz zabije tego gościa.

- Spokojnie, ty nasz bipolarny.- Tatsu zaczął się śmiać. Zrobiłem skwaszoną minę. Jak ja tego przezwiska nie cierpiałem. W domu często tak nazywała mnie moja siostra. Szczerze, nie rozumiem czemu mnie tak nazywali. A raczej nazywają. Przecież ja nie mam dwóch biegunów charakteru.

- Dawaj to ohydne wdzianko. Lepszego stroju nie mogłeś wybrać?

- Czekaj, mam jeszcze mundur wojskowy. Chcesz?- zapytał.

- Raczej nie. Wolę już garnitur.

~~*Mistle*~~
Gdy wieczorem wyszłam z pokoju Kiry, nie spodziewałam się, że zobaczę ją u siebie rano. Mimo to, chwilę po tym, gdy wstałam usłyszałam pukanie do drzwi. Widok szatynki trochę mnie zaskoczył.
- Mistle! - zawołała na dzień dobry. - Masz ochotę pojechać ze mną, Yo i Lukiem do księgarni?
- Wybacz, ale nie mogę - odparłam zgodnie z prawdą.
- Czemu? - zapytała lekko zawiedziona, a jednocześnie zaciekawiona. - Jakie masz plany?
- Yyy... - zawahałam się.
Szatynka zmrużyła oczy.
- Mistle... - zaczęła.
Wytrzymałam spojrzenie jej błękitnych oczu. Szatynka przyjęła więc inną technikę. Zanim się zorientowałam przytuliła mnie mocno.
- Nie puszczę cię, dopóki mi nie powiesz - zagroziła.
- Kira...
- Mistle...
Westchnęłam. Wiedziałam, że Kira potrafi być uparta. Zwłaszcza, że potrafiła wyczuć, gdy szykowałam się do czegoś ważnego.
- Wchodź - mruknęłam.
Zanim się zorientowałam szatynka siedziała na moim łóżku i poklepywała miejsce obok niej. Przez sekundę rozważałam ucieczkę, ale Kira miała Luke'a po swojej stronie. Ze zrezygnowaniem usiadłam obok niej i opowiedziałam co się stało.
***
- Nie mogę w to uwierzyć! - pisnęła szatynka. - To takie słodkie~!
- Niezmiernie - odparłam. - Więc pozwolisz mi się teraz ubrać?
- Tobie? Jasne, że nie! Poczekaj, zaraz pójdę po Yo i cię cudnie wystroimy! - zawołała, po czym wybiegła z pokoju.
O, nie. To będzie złe.
Pewnie nam to trochę zajmie.
Załamana, padłam na łóżku i po prostu czekałam.
***
- Wyglądasz pięknie - oznajmiła YoYo.
- Cudnie - dodała Kira.
Powątpiewałam. Sukienka w morskim kolorze, sięgająca do kolan była prosta, ale leżała na mnie całkiem dobrze. Mimo to...
- Ten makijaż ci pasuje - dodała YoYo.
Używając swoich artystycznych zdolności, pomalowała mnie całkiem ładnie.
***
Gdy tylko rozległo się pukanie do drzwi, Kira natychmiast mnie z niego wypchnęła. Dosłownie wpadłam na Mita, czekającego przed drzwiami.
- Wybacz - mruknęłam, czując jak pieką mnie policzki.
- Nic nie szkodzi - odparł. Wydał mi się dziwnie zdenerwowany.
Założyłam na ucho kosmyk włosów, który wypadł z koka. Miałam dziwne wrażenie, że Kira i YoYo bawiły się świetnie, robiąc ze mnie modelkę. Chyba uratowałam je od nudy.
- Mistle, zamknij oczy i wyobraź sobie coś, przez co jesteś szczęśliwa - powiedział. - A ja w tym czasie założę ci opaskę na oczy...

~*~*~*~  Mito ~*~*~*~

Co chwilę musiałem uspokajać Mistle, że nic jej się nie stanie. Te pytania: Gdzie idziemy? Czemu zasłoniłeś mi oczy? itp. mnie rozbawiały. Takiej bezbronnej nigdy jej nie widziałem. No, może raz, kiedy była przestraszona i robiła mi sztuczne oddychanie. 

- Spokojnie, jesteśmy blisko.- powiedziałem.

- Czemu słyszę morze? Co ty kombinujesz? Chcesz mnie gdzieś utopić?

Jakie morze? Ledwo dałem radę powstrzymać się przez parsknięciem. 

- Zaufaj mi.

-Ok. Nic już nie mówię.- burknęła dziewczyna.

Kierowałem nas drewnianą ścieżką aż ujrzałem polanę oświetloną białymi lampami, które leżały porozrzucane dookoła koca piknikowego z naszą kolacją. Dalej znajdowało się mini głuche kino (przynajmniej uważam, że tak się to nazywa) zrobione z prześcieradła, które było przyczepione do dwóch drzew. Wystarczyło tylko nacisnąć guzik na pilocie, który mam w kieszeni spodni i leciałby czarno biały film. 

- Gotowa?- zapytałem.

- Ściągaj mi tą opaskę bo inaczej ja sama ją ściągnę.- warknęła Mistle. Zaśmiałem się wprost do jej ucha, ściągając z jej twarzy opaskę.- Nie śmiej się, bo...- urwała.

- Mieliśmy pójść do restauracji, niestety wszystkich knajpach stoliki były pozajmowane i nie było szans abyśmy się do jakiejkolwiek dostali. Wiem, że nie jest doskonale, ale...- nie dokończyłem, ponieważ Mistle przyłożyła mi palec do ust, żebym nie mówił nic więcej.

~~*Mistle*~~
- Jest pięknie - uspokoiłam Mita.
- Myślisz? - zapytał.
- Myślę - odparłam.
Usiedliśmy na kocu i poczęstowaliśmy się jedzeniem. Rozmawialiśmy przez chwilę. Potem brunet włączył film i zaczęliśmy oglądać. Mito coraz bardziej się do mnie zbliżał.
- Co robisz? - zapytałam rozbawiona.
- Nie wygodnie mi - odparł chłopak.
Wróciliśmy do oglądania filmu. Już po chwili poczułam głowę Mita na moich kolanach. Spojrzałam na niego zaskoczona. Nasze spojrzenia się spotkały.
- Teraz jest mi wygodnie - powiedział z szerokim uśmiechem.
Wzniosłam oczy do nieba. Mito potrafił być niemożliwy.
***
Wracaliśmy do Akademii na piechotę. Po drodze rozmawialiśmy.
- Hej, Mistle, muszę ci coś powiedzieć - powiedział.
- Hm? - odparłam.
Chłopak nachylił się do mnie. Najpierw pomyślałam, że może chce mi coś powiedzieć na ucho, ale się pomyliłam. Mito mnie pocałował. Zaskoczył mnie, ale odpowiedziałam mu tym samym.

_______________________

Wyjaśnienie:

Bipolarny - to znaczy, że ktoś ma dwa oblicza. Tzn. np. raz jest dobry i miły, a w następnej sekundzie jest oschły i wredny. To tak jakby miał dwie osobowości.